Bij deze eens een verslagje over mijn edelpapegaaien en in het speciaal natuurlijk Franka, mede omdat zij bij Francapapegaaien vandaan komt. Na meer dan 15 jaar parkieten te hebben gehouden was ik iets meer aan het kijken naar een "groter" soort. In 2005 zag ik bij een van mijn bezoekjes aan de lokale dierenwinkel een mooie rode papegaai zitten. Ik wist niet wat voor soort, maar wist wel dat ik haar heel schitterend vond. Na een gesprek met de eigenaar kwam ik erachter dat het een edelpapegaai was. Daarna ben ik veel gaan graven naar informatie over de edelpapegaai, iets waar ik tot op heden nog mee bezig ben. Na een paar weken heb ik April mijn eerste edelpop daar gekocht. Ze was toen iets meer dan een jaar oud. Daarna is alles in een sneltreinvaart gegaan en is mij liefde voor de edelpapegaai alleen maar toegenomen. Het jaar erna is Iwan van Rob Seijts erbij gekomen.

Weer een jaar later konden April en Iwan samenwonen, gevolg ik had een kooi over. Toevallig bleken Rob Seijts en Francapapegaaien een man en pop van ongeveer gelijke leeftijd te hebben. Na enige kwinkslagen over en weer ben ik over stag gegaan en heb beide jonkies gereserveerd. Half augustus was het zover en waren beiden zelfstandig genoeg om naar mij te verhuizen. Franka en Frodo zijn beiden dezelfde dag in één kooi gekomen en dat ging wonderwel goed. Ondertussen zijn ze verhuisd naar een grotere kooi, waardoor ze meer ruimte hebben om te klauteren en te spelen.

Franka is een pittige dame, zoals het van een edelpop kan worden verwacht. Mede door April was ik wel het een en ander gewend, dus was Franka voor mij geen probleem. Al op de terugreis uit Millingen liet Franka te zien dat ze niet bang voor mij was. Met andere woorden toen ik te opdringerig haar wou aanraken hapte ze zonder meer toe. Het terugtrekken van de vinger was zoals bekend een verkeerde reactie, dus hield ik daar een bloedende vinger aan over. Op zich was het bijten logisch, ik heb het haar ook niet kwalijk genomen. Ze kwam "net" uit haar vertrouwde omgeving, zit in een transportkooitje en word lastig gevallen. Dan neem je enig risico. Al met al ben ik vaker gebeten door mijn edels, maar meestal niet zonder reden, dus neem ik het ze niet kwalijk. Het zijn dieren en hun snavel is hun enige middel om te laten merken dat ze iets niet willen.

Franka was in het begin misschien wat afstandelijker, maar heeft dat ruimschoots ingehaald. Franka laat zich als een echte dame graag verwennen door zowel Iwan, Frodo of door mij. Ze weet precies waar ze eten kan krijgen. Ik heb zodoende zowel Frodo als Iwan al voer zien opgeven aan Franka. Als ik naar de keuken ga en de deur blijft open, dan weet Franka dat precies en komt ze zo achter mij aangevlogen. In die situaties is het alleen de vraag in welke volgorde, want meestal komen alle vier de edels naar de keuken, want ja, je wilt niet achterblijven bij de ander zullen wel denken.

Vreemd genoeg is Franka de enige van mijn edels die de plantenspuit haat. De drie anderen laten zich graag nat sproeien, maar Franka gaat er dan snel vandoor. Maar als ik het over douchen heb, dan wil ze zonder meer mee, dat vind ze heerlijk. Voor het overige geniet ze net als de andere edelpapegaaien van haar vrijheid, het vliegen in huis en het fruit. Gelukkig zijn mijn edels niet kieskeurig en eten ze keurig veel fruit, wat groenten, zaden en de pellets. Slopen en spelen vinden ze allemaal leuk en ze hangen, klimmen geregeld in de diverse spiralen en driehoeken die in huis zijn opgehangen.

Al met al ben ik blij met mijn vier individuen, want dat zijn ze met recht. Het zijn gewoon heerlijke vogels die lekker hun gang gaan, maar die ik allen zonder meer kan aanhalen, kroelen, laten opstappen enz.