Het verhaal van Lowieke, een schat van een roseetje. Het verhaal vertelt je ook wat over mij,maar dat moet je er maar bijnemen. Mijn eerste kennismaking met een rosé kaketoe was een foto op het internet en men eerste gedachte was , oesje , die vogel heeft geen nek . Mijn tweede kennismaking met een roseetje van ééntje in het echt te zien , een jonkie van toen een maand of zes , wat een liefje was dat en wat een knuffelkontje. Nu moet je weten ,ik heb al 2 grijze roodstaarten en de ene word al wat liever geknuffeld dan de andere. Maar een roseetje , amai ,wat houd die ervan om te knuffelen. Zo werd ik verliefd op zo’n roze monster. Dan het internet wat afgespeurd op zoek naar informatie, qua huisvesting,qua prijs, qua voeding en qua karakter,want het moet ook zo een beetje bij ons en onze grijzen passen. Enja, op één of andere manier , ik wou een roseetje. Op een gegeven moment kwam de vraag ,of er iemand was om een roseetje over te nemen van 17 weken, ze hadden het wat onderschat , ik gelijk mailen dat ik interesse had en meer gegevens wou, qua testen etc…. , De afspraak lag vast, die mensen gingen naar de VA met de vogel en als hij niets op het lijf had ,zou hij hierheen komen. Die maandagmorgen kreeg ik echter een mail terug ,dat ze de zaterdag de rosé hadden verkocht aan anderen .Boos ,teleurgesteld en weer boos , dat doe je toch niet,afspraken verbreken . Nuja,niets aan te doen . Ik had men best gedaan en er zal nog wel eentje op men weg komen.
Verrast was ik toen ik een berichtje kreeg dat er nog een roseetje was die op iemand zat te wachten, het was een klein ukkie dat ik zag op de foto, zo lief en klein ,ik smolt. Afspraak gemaakt met Frank om zo snel mogelijk eens te komen zien, na een lange rit vol zenuwen (die helemaal niet nodig waren) aangekomen in Millingen. Kennisgemaakt met Frank en Angelique en Caitlin . Man ,man wat een hoop gaaien zit daar en wat een prachtvogels, Het roseetje werd uit de kooi gehaald waar het samen zat met het zusje , het zusje was een dag ouder en al besproken ,alleen dat kleine ukje , zo lief ,zo klein en zo ondernemend naar ons toe, bleef rustig zitten bij Marc(men man) en kwam dan ook bij mij zitten en ik was verkocht, verloren en verliefd, wat een poepje . Na een paar foto’s te hebben genomen, veel uitleg gekregen van Frank en Angelique keerden we terug huiswaarts, bedenktijd noemde Frank het ,want nu moesten we erover nadenken of we doorgingen, ik had helemaal geen bedenktijd nodig , mijn beslissing was genomen. Dat roseetje kwam naar ons, thuis aangekomen direct contact opgenomen met Frank en gezegd , men bedenktijd is al om,het roseetje komt naar België . punt uit ander lijn, hahahahaha. Dan een naam bedenken ,het geslacht was nog niet bepaald , het zou worden Lowieke of Marieke en vanaf toen zei Frank werd het puntje puntje Ieke. Nu kon het wachten beginnen ,want …Ieke was nog te jong .Zo een beetje uitgeteld wanneer …Ieke bij ons kon komen en het zou half augustus worden, Marc en ik hadden nog een paar dagen verlof te goed en dat zou ideaal zijn om Ieke gaan op te halen en aan ons te laten wennen ,alleen viel ons verlof een week eerder dan zijn komst, er werd afgesproken dat indien Ieke echt zelfstandig was en goed at ,we hem toch mochten komen halen . En zo werd Ieke opgehaald op 8 augustus, de flinke was zelfstandig en een goede eter, hij mocht dus het ouderlijke nest verlaten. We hebben hem opgehaald en nog heel veel info gekregen van Angelique van het hoe en wat. Alle papieren waren in orde ,alle testen OK en Frank had Ieke nog gewiekt op onze vraag . En het grote roze avontuur kon beginnen.

Sommige van ons weten dat ons roseetje Lowieke ook niet zonder schade is geworden wat hij nu is.
We hebben Lowieke opgehaald toen hij 11 weken was, hij was zelfstandig en kon dus weg, een paar dagen eerder als voorzien maar dat had meer te maken met ons verlof.We waren 10 dagen vrij en konden dus rustig wennen aan een derde vogel in huis en hij aan ons en de andere 2 . In de vakantie waarin hij samen gezeten had met de 2 grijsjes en de gaaien die op bezoek zijn geweest , allemaal geteste gaaien. Lowieke heeft niet zo echt actief deelgenomen aan de vakantie omdat hij nog zo klein was en wij toch ietwat bezorgd,het was immers nog een baby. Met Diva ,een ander roseetje heeft hij echter uren gespeeld en konden we genieten van de capriolen.

Bij onze thuiskomst was alles opnieuw nieuw voor hem en moest hij ook weer wennen, nieuwe omgeving ,andere kooi,rondlopende poezen, etc.... Op een avond schrok hij van iets op,kwam neer op de rand van de tafelstandaard en maakte een geluid dat wij nog niet hadden gehoord , ik pakte hem op en zetten hem bij me om hem wat rustig te laten worden.Het was men zoon die zei dat er bloed was , wij direkt gaan kijken en vonden een afgebroken veer, tussen zijn cloaca en de staart en die bloedde. Verder niets gezien. Lowieke wende rustig aan zijn nieuwe omgeving ,at goed, speelde(wisten wij toen wat spelen betekent voor een kaketoe) en zijn gewicht was goed, hij werd regelmatig gewogen. En s'avonds kreeg hij nog steeds geweekte pellets die hij gretig opat. Het eerste weekend van september kwam men vriendin kennis maken met onze nieuwe aanwinst.Ze merkte ook op dat het toch een rustig diertje was.Wat zij wel opmerkte en wij niet hadden gezien was die zwarte vlek aan zijn kont , na controle bleek dit een grote korst te zijn, een korst op waarschijnlijk een wondje. daags nadien direkt kontakt opgenomen met de da in de buurt of hij ernaar wou kijken, daar aangekomen , lowieke in de handdoek gerold en naar de wonde gekeken, hij verwijderde de droge korst en wat ik zag ,kon ik echt niet geloven, één groot gat,groter dan een 2€ stuk, dit was echt niet normaal, de da heeft daar antibioticazalf aangedaan en dat was het, alleen moest ik erop letten dat lowieke er niet meer aan prutste en dat was het.Wij dus weer naar huis, maar ik was er niet gerust in, ik belde naar een va die ik van naam kende en ook de reputatie, of ik kon een foto opsturen van de wonde en hij zou beoordelen of het nodig was om langs te komen, ik kreeg diezelfde avond nog de melding dat het moest gehecht worden, afspraak lag vast voor de volgende avond. De man heeft er 45min aan gewerkt om het gat toe te krijgen,er zat ook een dikke bult op, lowieke had alle huid die los was afgeknabbeld,er was niks reserve om de wonde te dichten, uiteindelijk lukte het toch. Ik moest gewoon alle dagen de wonde wat ontsmetten en inwrijven met antibioticazalf , regelmatig een foto nemen en opsturen en zo zou hij het volgen, Ik was goed bezig,kreeg ik steeds te horen en voor zover we konden zien bleef hij er ook af, hij had geen kraag gekregen. Af en toe zag ik wel wat gekleurd aan zijn bek,van zijn gekleurde blokken dachten wij, wist ik veel dat het gedroogd bloed was.Lowieke, speelde at goed,was nog steeds gretig op zijn geweekte pellets, dus niets aan de hand (dachten we) Hij is nu ongeveer 15 weken.
Van Jarno kreeg ik het bericht dat diva wormen had en of ik Wieke zijn poep wou laten nazien of hij het ook niet had omdat ze tenslotte 10 dagen hadden samen gezeten, mest laten nakijken,ja hij had wormen of iig eitjes, die zagen ze zitten, kuur van 3 dagen gegeven na 2 weken nog een kuur van drie dagen werd hij wormenvrij verklaard .Een maand later moest ik nog een herhalingskuur doen.

Op een avond sprong hij weer eens van zijn kooi af en ik zag weer bloed, wederom gekeken en er zat weer zo'n dikke korst op en die was door zijn val eraf, foto genomen en die foto heb ik laten zien aan angelina, met wie ik ondertussen veel contact had, Angelina zei dat het er heel raar uitzag en of ik toch niet beter naar de va zou gaan.
Ik kreeg rond dezelfde tijd een pb van Dorian die me ook zei ,van toch maar naar een va te gaan, het zag er echt niet goed uit. Ben met Lowieke gegaan naar de dierenkliniek Trigenio in Nijlen, de va heeft eerst alles gereinigd, wat hij onder verdoving beter kan als wij hier thuis de hele wonde is dus weer open gegaan, de korst was een soort deksel dat erop zat, anders is het niet uit te leggen, van draadjes geen spoor meer, of hij heeft ze weggeprutst of ze zijn vergaan ,wat kan na die weken.
Wel een geluk dat ik ben gegaan vandaag want het was begonnen met zweren (etteren) dus eigenlijk net op tijd, de va heeft alles proper gemaakt en hem een antibioticaspuit gegeven en daarna kreeg hij de kraag aan (de chauffage-isolatieband-waar zij heel goede ervaringen mee hebben,dus ik vertrouw op hun) en tot op dat moment kreeg ik hem nog altijd mee . Echter bij het ontwaken deed Lowieke zo lelijk dat hij de nek zou gebroken hebben en schreeuwen en een gegeven moment liet hij zich gewoon voor dood liggen. Nog nooit was ik zo bang, hij nam hem op en alles was weer ok, alleen was Lowieke héél boos, echt boos,hij heeft mij ook gebeten (zou ik ook doen trouwens) nu moet hij dus daar blijven tot en met dinsdag,omdat de wonde dagelijks 2x moet gespoeld en verzorgd, ik mag alle dagen bellen, de va vroeg wat hij at en ik vertelde hem dat hij nog dagelijks s'avonds zijn geweekte pellets kreeg,die gaan ze hem geven zei hij . Op zaterdag kreeg ik telefoon dat ik hem mocht ophalen,hij was rustig en had de kraag aanvaard. Wij dus naar Nijlen ons roze monster gaan ophalen,hij sprong uit de kooi recht op me af, zo blij dat ie was, na de raadgevingen op weg naar huis, de wonde moest ik nog 2x naspoelen en zalf op doen en met zijn kraag kon hij er niet meer aan prutsen.

Een week later op wondcontrole geweest , er groeit heel veel wild vlees hij moest direct daar blijven,morgen word hij geopereerd, ze gaan het wild vlees wegsnijden en hopen het gat te dichten, maar 50% kans op goed verloop omdat er te weinig huid is.
De volgende dag hebben ze de wonde gehecht, er zit zo'n zilverkleurig iets op nu Van het wilde vlees hebben ze een heel deel verwijderd en er zat ook een stukje bot in. Omdat ze niet weten wat dat betekent hebben ze het afgesneden weefsel opgestuurd naar een labo om te laten onderzoeken. De snede zit dicht en hij moet nog 14 dagen zijn kraag aanhouden om er heel zeker van te zijn dat hij er niet aan prutst en daarna moet ik weer op controle gaan. Van het moment dat hij in zijn bench zat is hij begonnen met eten, thuis aangekomen in zijn kooi gezet en is blijven eten, volgens mij heeft hij grote honger.
Twee dagen daarna, rond de middag, schrok hij van men grijze kip en donderde in zijn kooi naar beneden , direct controle en wat zie ik bloed , ik dacht nee hé ,niet weer alles open. Direct gebeld naar de dierenkliniek hier in de buurt of er iemand aanwezig was voor een wondcontrole , ik mocht tegen tweeën komen. De dierenarts van dienst heeft de wonde schoongemaakt , nagezien en er een oranje spul met antibiotica opgespoten Het bloed was afkomstig van een klein scheurtje van een hechting (de huid staat immers goed gespannen) maar verder was het niet ernstig ,ik heb haar zeer bedankt omdat ik zo onverwacht en in ‘t weekend mocht langskomen en ik moest niet eens wat betalen. Dan heeft die kooi-arrest en dan springt hij nog.
Ons scheetje is heel rustig, heeft zich neergelegd bij het arrest, slaapt veel maar ik weet niet of hij echt doorslaapt. Hij was gewoon van te slapen met zen kopje op zijn rug en voorlopig kan dat niet hé hij mag er af en toe uit wanneer er 1op1 aandacht kan worden gegeven en geniet ook van die momenten ook als hij wat jeuk heeft laat hij het gewoon weten waar het is en dan kunnen we ook op DE plaats krabben. Nog een weekje geduld en misschien mag het kraagje er dan af.
Een dag daarna kreeg ik net telefoon van Peter Couteel, de vogelarts die Lowieke heeft geopereerd. Het weefsel dat is opgestuurd naar het labo en het stukje bot dat is gevonden is goedaardig. Het stukje bot was van zijn eigen staartbeentje dat was afgebroken en blijven zitten en de aanwas die zich heeft gevormd kan geen kwaad =niet kwaadaardig. Dat was echt heel fijn om te horen ,want onbewust ben je er toch mee bezig.
Vanaf nu tot de volgende controle mogen we terug s' avonds een beetje bactroban aan het litteken doen om het zacht te houden. De volgende dag gaan we vervroegd naar de va , Lowieke heeft een wondje bij ,waarschijnlijk een irritatiewondje van zijn kraagje.
Hij kan net met zijn nageltje voorbij de kraag en waarschijnlijk heeft hij er zichzelf verwond, maar beter toch maar naar laten kijken, en misschien voorstellen om vanaf morgen een lichtere kraag aan te doen indien mogelijk.
Lowieke is dus weer moeten daar blijven . Van de wonde was hij niet tevreden maar ze hebben de kraag MOETEN uitdoen,er zat een abces onder,die heeft hij direct gekuist en verzorgd,hoe die daar is gekomen weten wij of zij niet. Door wrijving, door een ingegroeide pen,door het krabben .....

Nu moet hij een tijdje daar blijven omdat hij geen kraag aanheeft en ze niet weten of hij er gaat aanzitten ja of nee. De wonde aan zijn kont geneest niet zoals zij het hadden gedacht en er zijn 2 draadjes gelost. Hij kon nu wel niet zien of de huid eronder dicht zat,daar woelde hij te hard voor. Daarom moet hij van het weekend daar blijven,en net dit weekend is Tom van dienst oef, die kent Lowieke al en is er zeer begaan om. We kunnen alleen maar even heel veel hopen dat hij van zijn wonden afblijft.
Lowieke gedraagt zich voorbeeldig ,prutst niet aan de wonde,geen van beide, dus dat is heel goed nieuws, hij eet goed ,zelfs trosgierst en daar is hij hier bang voor . De druifjes gingen ook goed naar binnen en hij brabbelt tegen de andere aanwezige vogels,ik heb Tom gevraagd om hem een papieren zakdoekje te geven,daar kan hij uren mee spelen. Het enige minder goede nieuws is ,dat Tom hem toch nog een paar dagen in observatie wil houden. Ik weet wel het is voor zijn goed maar toch hé.

Lowieke doet het goed maar toch mag ik hem toch nog niet komen ophalen. Zij willen echt zeker zijn dat het gaatje dicht is voor ze hem meegeven,ze willen alleen het beste voor de vogel, dat snap ook wel,ik wil dat ook . En als ik hem persé wil komen halen is het op eigen risico ,maar dan denk ik,als hij er bij hun niet aanzit,waarom zou hij er dan hier aanzitten , hier heeft hij meer afleiding dan ginder toch Ik snap het allemaal niet goed en wil men klein roze kippetje bij me hebben . Ik ga toch eens terugbellen en hoop dat ik dan Tom te pakken krijg en eventueel vragen of ik Wieke mag komen opzoeken ,die moet ons toch ook vreselijk missen.
En dan al die dagen zonder zijn geweekte pellets, dat alleen al , daar haalt hij toch ook kracht uit dan nu op zaadjes/pitjes alleen.

Tom weet dat het hard is dat Ieke niet naar huis kan en begrijpt men ongeduld, maar zegt hij, ik wil op zeker spelen, het gaatje (allebei) is zo goed als dicht, maar hij zegt,ik ben ervan overtuigd dat hij er thuis gaat aan prutsen omdat hij eerder er ook thuis aanhad zitten prutsen , het is hier zijn vertrouwde omgeving.
Daar is hij constant "in gesprek" met die andere vogels en ze gaan regelmatig kijken , de wonde van de abces word nog dagelijks gespoeld en antibioticazalf ingedaan (miss iets wat wij zeker niet zouden kunnen doen) Yes yes yes ,men Ieke is weer thuis.
Ik kreeg telefoon van Peter Couteel zelf met de vraag of we Wieke wilden ophalen, tuurlijk wilden we dat. Geen uitleg waarom nu wel,gisteren niet, alleen dat het heel goed gaat ,hij komt er niet aan en heeft nog een reserve inspuiting gehad en ...... zei Peter,ik denk dat hij beter naar huis gaat , hij begint te treuren. Ik direkt onze Marc verwittigd want ik was op het werk en kon niet meegaan. Marc is hem dan gaan ophalen en op de terugweg belde hij me op ,in zijn auto heeft hij boxen voor de tel. en zo kon ik Wieke horen piepen, ikke roepen in de tel. wiekewiekewieke ,Marc lachen Ieke deed hetzelfde ,kuifje groot op en roepen op me. Wat duurt het dan lang eer het half 5 is en natuurlijk was er file op weg naar huis, ik ga normaal werken met de scooter ben overal zo door, nu vandaag net met de wagen werken,dus aanschuiven .Grote liefde bij het thuiskomen , Marc zei dat hij al aan het roepen was toen ik nog maar net binnenreed op het erf Zeer blij dat Ieke weer bij ons is, we zijn weer compleet, en nu hoop ik dat alle probs voor hem voorbij zijn, hij heeft echt al genoeg meegemaakt op zijn 22 weekjes.

Binnen 2 weken moet hij op controle om het laatste draadje er uit te halen en dan wil ik de kliniek niemeer zien pppffffff Lowieke is weer in de kliniek en komt de eerste 10 tot 14 dagen niet naar huis. Wat er gebeurd is, woensdag was hij dus thuis en heel gelukkig Ieke, echt zo had ik hem zelf nog niet meegemaakt, donderdag het zelfde, een spelend en gelukkig vogeltje, tot de buren binnen kwamen gestormd.
Lowieke schrok zich echt te pletter ,met alle gevolgen van dien, bloed ,wonde open ,en zowel Lowieke, Marc als ik in shock. Ben stante pede naar de dichtsbijzijnde arts gereden met hem om wondcontrole , niet goed dus, resterend draadje gelost , wonde gezwollen , en lowieke had pijn,heel veel pijn, dat zag je gewoon aan zijn gedrag, beven en konstant met de bek open. Huiswaarts gekomen, geen kontakt kunnen maken met de va in Nijlen ,zij waren niet van wacht en het was feestdag bij ons.
Lowieke werd langzaam rustiger en het beven stopte, de wonde was verzorgd en de pijn minderde fel , hij probeerde terug te spelen,te eten ...... Marc heeft een mail gedaan naar Nijlen dat hij morgenvroeg met Lowieke eraan kwam en beschreef wat er was gebeurd en wat er al was gedaan , Ik heb Lowieke wat langer opgehouden en wat bezig gehouden ,zelfs lang na zijn slaaptijd, de kooi naast me gezet en ik heb die nacht naast hem in de zetel geslapen(gewaakt) opdat ik zou horen wanneer er wat zou zijn, hij heeft een rustige nacht gehad en is op één piepje na niet wakker geweest Ik heb hem ‘s morgens nog wat geweekte pellets gegeven en Marc kon ermee vertrekken, ik moest werken.

In de dierenkliniek, werd Marc al opgewacht door Peter Couteel zelf, die heeft alles nagezien en ook verteld dat het niet zo erg was als wij vreesden, het genaaide/gehechte was niet gelost ,alleen daar waar de draadjes nog zaten daar was het weer ingescheurd, de zwelling was reeds weg. Peter vroeg wat er gebeurd was ,Marc vertelde het ,dat ondanks zijn kooi-arrest het dus nog eens was gebeurd, en zei tegen Peter dat nu Lowieke NIET meer naar huis kan/mag komen eer alles ook echt is genezen, het zal zwaar zijn, het zal pijn doen ,maar nu moeten we echt doorbijten,ook al missen we onze roze kippetje enorm, het is voor zijn goed.
Hij is dus nog eens gehecht, weer 6 draadjes en beide keren dat ik belde ging het goed met Wieke. Alles is ok met men kleine rooske. Hij gedraagt zich en zei Tom ik heb hem vanmorgen een nieuw papierenzakdoekje gegeven,van het andere was niet veel meer van over.
Wat bezoeken betreft , deze keer mag ik , maar ik weet niet of ik het ook werkelijk ga/zal doen, het gaat erger zijn voor Wieke als ik weer wegga zonder hem , men hart zegt ja ,men verstand zegt nee, hoe graag ik het ook wil, ik denk dat het verstandig is om niet te gaan , ik denk dat Wieke sneller zal gaan treuren als hij me ziet komen en weer ziet weggaan. Het is zo dubbel hé, en ik wil het beste voor hem , maar wat is nu het beste gaan of niet gaan.
Ik ga gewoon men verstand gebruiken en Wieke de voorrang geven, rust en rust en nog eens rust ,moest het nu zo zijn dat Peter of Tom bellen dat hij begint te treuren ,dan ga ik direct , maar dan haal ik hem ook op en komt hij naar huis. Dan gaat er een slot op de kooi en IK alleen houd de sleutel en kan niemand hem eruit halen wanneer het niet mag.
Vandaag terug met Nijlen gebeld, het was vandaag wondcontrole en die is echt mooi en hij komt er niet aan flinke Ieke. Hij eet nog steeds heel goed en is heel actief , heel leuk om te horen natuurlijk, al wou ik dat ze iets anders zouden zeggen . Als alles goed blijft gaan zou hij misschien volgende week dinsdag mee naar huis mogen ,dus daar duimen we nu voor.

Het gaat Lowieke goed, hij eet niet ,hij vreet. Op mijn vraag hebben ze hem gewogen en hij is 10 gram aangekomen.
Ze hebben me ook nog slecht en goed nieuws gegeven, het zal nog 2 dagen langer duren maar dan mag hij naar huis. Eerst en vooral, Wieke is thuis . Of hij blij was me te zien ,moet ik helaas "nee" op antwoorden (was ook ff slikken) zodra ik binnenkwam herkende hij me wel en deed heel even zijn geluidje en toen ik hem liet opstappen zat hij op één seconde weer bij Peter en nadien toen hij in de bench zat wist hij het volgens mij wel weer allemaal gans de terugrit vroeg hij om kroeltjes ,het schatje en begon hij ook te eten , hij ziet er wel verslodderd uit . Bij thuiskomst ff in zijn kooi gezet tot hij wat rustiger werd ,want hij was toch een beetje stressig en bibberig , dan Marc kroelen en Bruno stond ook al klaar om met Ieke te knuffelen, nu zit hij weer rustig in zijn kooike ,wat eten en geluidjes te maken.

Waarom Peter me wou spreken is gewoon omdat hij het begin van het verhaal van Lowieke niet mee had, de oorsprong van de wonde en wat er tussen ligt voor hij Wieke in handen kreeg , dus na het hele verhaal te hebben gedaan ,snapte hij het wat beter Hij vroeg ook of ik me niet wou bedenken ,wat het terughalen van Wieke betrof, het is zo'n liefke zei hij en een echte kroelkont , ik heb zo een vermoeden dat Wieke gewoon die dagen in zijn prive heeft gestaan, want het duurde te lang als hij hem ging ophalen ,terwijl de ziekenkamers net onder de consultatie ruimte liggen en zijn prive is net naast de praktijk.
We moeten nog 2 weken Lowieke zoveel mogelijk in de kooi laten, en dan mag hij beginnen met spelen buiten de kooi en weer een vrije vogel te zijn.
Waar ik ook erg moest mee lachen was als Peter vertelde dat er in de kaketoes 2 soorten zijn, waggelaars en jaknikkers, jaknikkers doen steeds de ja-beweging met hun kop en de waggelaars gaan op hun 2 poten staan waggelen van links naar rechts en het hoofd gaat mee en Lowieke zei hij, Lowieke is een grote waggelaar.

Ik ben zo heel blij dat hij er weer is, we zijn terug compleet . ps, Niet te geloven, zolang Ieke in de kliniek was hebben de buren zich niet laten zien of horen, daarnet was hij er ff uit om te kroelen ,en ja je raad het al , wie komt er binnen ...................idd
Ik heb geroepen blijf staan ,bougeer niet, de kleine is thuis en ik ga hem eerst in zijn kooi zetten ,beter voorkomen dan genezen.
‘avonds is Lowieke slapen gedaan zoals gewoonte,onder de doek, hij was echter zeer onrustig, ik vermoed dat hij onafgedekt heeft geslapen die 2 weken , dan maar de flap wat open gelaten en toen werd hij rustiger. Hij heeft goed geslapen op zijn lage stokken,was wel ff wennen ,en deze morgen was hij natuurlijk als eerste wakker.
Bij thuiskomst na het werk, Lowieke eruit gehaald, ff kroeltje gegeven en dan wat op de grond laten lopen , en sebietekes moet ik aan tafel wat werken en dan mag hij op de grond naast me op zijn tafelstandaard staan, zo is hij niet opgesloten ,geen springevaar en ik in de buurt en dan weer de kooi in. Men waggelaartje. Het gaat heel goed met Lowieke Hij weet al dat als de standaard naar beneden gaat ,hij uit de kooi mag en kan komen spelen, lekker scharrelen op de grond en jacht maken op die salontijgers die hem voor de voeten lopen. Hij heeft er geen bang van, dan spelen in de zetel ,waar we een leuk filmpje van hebben, die is echt leuk. Hij is zeer ondeugend,speels en verleidelijk, een echte rosé kaketoe . Het leven voor hem gaat nog steeds grotendeels kort aan de grond,behalve op zijn pinatamomenten, die zit boven op zijn kooi. Marc heeft gisteren even naar zijn wondje kunnen kijken, dat ziet er heel goed uit,het draadje zit er nog steeds, soms zie ik hem eraan pulken (is het echt ook aan het draadje ) want hij heeft ook zijn poetsmomenten natuurlijk. Hij eet goed, krijgt nog zijn 5/6 geweekte pellets s'avonds ,hij en ik genieten nog even van dat momentje stillaan mag ik dat afbouwen, hij is nu 2 weken thuis en zal wel ver op zijn krachten zijn ,maar anderzijds , hij krijgt er alle stoffen mee die hij nodig heeft en dat is het belangrijkste.

We zijn nu een hele tijd verder, de angst dat hij springt zit er nog wel in, en iedere keer dat hij ook echt springt , nemen we hem op en kijken naar zijn kont. Het heeft een tijdje geduurd eer ik niet meer paniekerig reageerde ,maar dankzij Angelina had ik dit snel onder controle, niet laten merken of het word tegen je gebruikt . Wij kunnen nu eindelijk genieten van ons roseetje , wij kunnen nu ook zien HOE een roseetje eigenlijk echt is, we hadden het nog nooit meegemaakt en dachten dat we gewoon een rustig exemplaar hadden.
De schuldgevoelens, ja ,daar kan ik ook wat over schrijven ,maar ga het niet doen, ze waren er , hoewel onnodig werd me verteld , maar ik moest er mee omgaan en verwerken.
Wij zijn zeer blij dat we een roseetje hebben in ons midden en hopen echt dat hij na al die pech ,de rest van zijn leven mag gelukkig zijn.

Wat ik ook nog wil zeggen zijn een paar dankwoordjes, aan Angelina voor me dagelijks erdoor te halen wanneer het moeilijk werd, aan Dorian en Jarno voor het blijven steunen en zeggen dat ik het toch goed doe, aan Frank en Angelique voor het luisterend oor en aan al degene die hebben meegeleefd.
BEDANKT !!