Uit de testen blijken beide rosé kaketoes poppen te zijn. Beiden zijn ze ook negatief getest op de ziekte PBFD. Goed bericht dus. Tot afgelopen dinsdag hebben ze samen bij de ouders in het blok gezeten. We hebben nu de jongste rosé kaketoe uit het blok gehaald voor de handopfok. De oudste blijft tot ze uitvliegt bij haar ouders in het blok. Daarna wordt zij gekoppeld aan een mannetje zodat zij samen, bij Wesley het nieuwe baasje, een nieuw koppeltje vormen. Regelmatig wordt het blok schoongemaakt en voorzien van nieuw houtvezel voor op de bodem. Naarmate de rosé's ouder worden zijn ze ook een stuk beweeglijker. Caitlin gaat dan altijd mee om de jonkies vast te houden en in de gaten te houden als het blok schoongemaakt wordt. Aan onderstaande foto te zien moet ze de rosé's al goed in de gaten houden.

Het zijn super levendige figuurtjes. Zodra je het blok openmaakt rennen ze al naar voren om te zien wie je bent. Doordat er dagelijks gecontroleerd wordt zijn ze mij wel een beetje gewent en schrikken ze niet zo erg. Als je ze uit het blok haalt kunnen ze nog wel schuw reageren maar een knuffel gaat er altijd wel in. Onderstaand een paar foto's gemaakt in het blok van beiden.

Afgelopen dinsdag hebben we de bak voor de jongste rosé klaargemaakt zodat ze daar direkt in kan. Twee knuffels voor gezelschap waarvan 1 grote dolfijn knuffel. Eind van de middag hebben we haar opgehaald en in de bak gezet. 's Avonds nog een extra controle ronde gedaan om te kijken of alles goed gaat bij de ouders en het oudste kuiken. Alles gaat goed. Weer thuis gekomen, snel even gekeken hoe het met de jongste rosé ging. Die zat vrolijk om zich heen kijkend bovenop de dolfijn. Dat blijkt toch een favoriet plekje alleen het kuifje steekt al door de tralies heen van het dak. Tja, bak te laag dus. De volgende dag maar weer iets op verzinnen. Na de ochtendpap een nieuwe bak gepakt die toch een stuk hoger is aleen geen deksel aanwezig. Maar ach, zo snel kan ze niet boven komen. Na het werk en eten 's avonds op verjaardagsvisite. Moet ook zo nu en dan eens gebeuren. Rond twaalven weer thuisgekomen en op naar de laatste voeding van die dag. Een blik in de bak vertelt ons al dat ze er niet in zit. Shit, waar kan die ineens uithangen. Dan valt ons oog op een zeer ondeugend snuutwerkje wat ons recht in het gezicht aan zit te kijken. Jawel hoor, mevrouw had zich d.m.v. een handdoek die we voor een deel over de bak gehangen hadden omhoog gewerkt en zat nu prinsheerlijk op de rand van de bak naar ons te staren. zie onderstaande foto.

Weer een nieuwe kooi gepakt. Midden in de nacht schoongemaakt, bodembedekking en speelgoed erin en klaar. Na de pap de rosé erin gedaan, vergezeld van de dolfijn en het beertje. Wauw, dit vindt ze echt geweldig, wat een speelruimte !

De volgende ochtend tref ik een druk klimmende rosé aan die ook al de zitstok ontdekt heeft. Zij is echt een snelle tante. Aanvankelijk was ze niet geinteresseerd in het eten maar na twee dagen zit ze er netjes voor klaar, met slabbertje ! Ze knoeit namelijk als een gek hihih. Tot zover de rosé's voor deze week.

Ook de grijze roodstaarten zijn getest op de ziekte PBFD en het geslacht. Ook bij hun is de PBFD uitslag negatief en hebben we hier te maken met een man en een pop. Met de man hebben we twee mensen, Marcel en Anja, ziels gelukkig gemaakt. Afgelopen maandag, 2de pinksterdag hebben Marcel en Anja kennis gemaakt met hun mannetje. Hij gaat Gijsje heten. Voor de grijze roodstaart pop moet het nieuwe baasje nog langskomen om kennis te maken. We wachten af. Onderstaand weer prachtige foto's van de grijsjes.

Het is een stuk stiller in huis nu Bumba naar Melina is en Zoey overgebleven is. Zoey heeft nu haar eigen dagritme. Ze verblijft nog steeds in de bench die we omgebouwd hebben tot kooi. 's Morgens heeft ze ruim anderhalf a twee uur om haar vlieg- en speelpraktijken uit te proberen en elke dag lukt het haar steeds beter. Ze kan nu gericht vliegen naar landingsplaatsen maar denkt nog steeds dat ze op de een of andere manier eens door de ramen heen moet kunnen. Ze remt wel automatisch af als ze in de buurt is van een raam of deur zodat ze er nooit direkt tegenaan vliegt. Met haar snavel klopt ze op het raam in de hoop dat deze automatisch opengaat. Tja, en dat gaat dus niet lukken. Uiteindelijk vliegt ze naar de touwen en gaat daar spelen tot ik haar uiteindelijk weer terug zet in de kooi voor het eten. Het eten gaat nu prima. Het heeft een tijdje geduurd voordat ze genoeg at van het voer maar sinds gisteren staat het licht op groen. Onderstaand nog een foto van de twee samen op de overloop.

Tot zover weer dit verslag. Fijn weekend en tot de volgende update.