|
SIDDHARTHA, de groenvleugel ara Geboren op 5 mei 2009, mannelijke ara-jong van Jason en Medusa. Lees hier het verslag van Marc over de aanschaf van Siddhartha en de trainingen die hij met hem doet. Wij wensen jullie veel leesplezier.
Hierbij mijn verhaal over mijn zoektocht naar een jonge groenvleugel ara, die uiteindelijk eindigde bij Angelique en Frank (Francapapegaaien) die een 2de ronde hadden van hun kweekpaar. Afgelopen zaterdag was het eindelijk zo ver, Ik kon mijn groenvleugeltje afhalen. Door omstandigheden had ik de keuze uit de 2 jongen, die beiden mannen bleken te zijn. Daar het alle 2 drukke kindertjes waren kon ik gewoon niet kiezen en toen Angelique me uiteindelijk vroeg welke het zou worden, heb ik maar spontaan voor de jongste gekozen.
Het zou enorm warm gaan worden die dag en zo vertrokken we zeer vroeg en arriveerden omstreeks 10 uur bij F. & A. De bedoeling was ook vrij snel terug te vertrekken om voor de grootste hitte thuis te zijn. Helaas besliste het lot er iets anders over. Mijn vader was mee en we werden er zo hartelijk onthaald, dat we uiteindelijk na lang praten en een bezoek aan de kweekvogels om ongeveer 12 uur pas vertrokken. Ik was zeer onder de indruk van de kennis en ervaring dat deze liefhebbers voor de dag legden en het vertrouwen dat ze uitstralen, temeer daar we eigenlijk alleen via E-mail en sms contact met elkaar hadden. Ook de begeleidende info map, foto CD en alle nodige documenten evenals aankoopcontract waren netjes in orde.
Zoals gezegd waren we vrij laat terug vertrokken en was het al heel warm. Zo stopten we onderweg ook 2 maal om even naar ‘de kleine’ te kijken en hem wat druiven te voeren. Die had ik mee en bleken toevallig ook zijn lievelingsvrucht te zijn. De trip naar Antwerpen duurt toch wel iets langer dan 2 uur. Thuis gekomen werd hij snel in zijn kooi gelaten voorzien van voer en fris drinkwater en liet ik hem wat bekomen van de emotie. Wat later die dag kreeg hij nog een verfrissende sproeibeurt en naast regelmatig zachtjes tegen hem te praten en zijn naam “Siddhartha” (= Indisch-Tibetaans en betekend “elke wens vervult”) regelmatig te herhalen, liet ik hem verder met rust. Pas de volgende dag toen hij zich wat meer op zijn gemak voelde begon ik rustig met hem te werken want we moesten natuurlijk aan mekaar wennen en hij zit met zijn 16 weken toch echt wel in een rebellerende fase, wat tevens resulteerde in een 3 tal hakken met zijn bekje, wat echt wel aankwam hoor. We zijn ondertussen weer enkele dagen verder en meneer weet ondertussen wel wat kan en wat niet en wanneer hij weer eens klungelig aan het fladderen slaat roept hij nog wel eens om mijn hulp om weer op zijn trainingsstandaard of in zijn kooi te komen. ’t Is een echte rakker en ik hoop dat we vele leuke jaren samen kunnen doorbrengen.
Hé bedankt Frank en Angelique voor jullie vertrouwen en goede zorgen. We horen zeker nog van mekaar.
'Kleintje' woog maandag 1420 gram, vanmiddag reeds 1530 gr. Maar mams en paps mogen er ook wel wezen en kunnen wat grootte zeker concureren met een hyacinth.
Dat F. & A. mooie en gezonde dieren hebben moet ik je zeker niet vertellen. Het is voor hen, net zoals voor mij een echte passie. Franca papegaaien is een echte aanrader.
Ik had eerst degelijk wat opzoekwerk verricht naar de karakter eigenschappen van de verschillende ara soorten en globaal genomen bleek de groenvleugel toch iets makkelijker in omgang dan de blauwgele. Dus was de keuze voor mijn 1ste snel gemaakt. Als alles verder goed evolueert zou er volgend jaar dan een tweede bijkomen, waarschijnlijk een blauwgele.
Ik hoop dat er meer groenvleugels gaan komen. Ze zijn misschien iets groter en duurder dan een blauwgele maar blijken toch wel wat makkelijker in de omgang. Ik werk nu toch al zo'n 3 maanden met een blauwgele ara bij mensen, die niet echt goed opgevoed was en nu hij met zijn 5 jaar geslachtsrijp is heel moeilijk hanteerbaar is. Ook de basis training gaat nu moeizaam. Het schreeuwen heb ik ondertussen onder controle, maar even opstappen zonder verwondingen is nog een probleem, zeker wanneer hij in zijn kooi zit. Daarom raad ik ook iedere ara liefhebber(ster) aan even wat bij te lezen over gedrag en opvoeding van zo'n 'kleintje' zodat problemen op latere leeftijd makkelijker onder controle kunnen worden gehouden. Heb er zelf heel wat over gelezen en er enkele jaren terug ook een cursus voor gevolgd.
De kleine is juist naar bedje en hoef ik hem niet constant in het oog te houden. Hij heeft het vliegen ondertussen bijna volledig onder de knie. af en toe aarzelt hij nog wat maar dat is meer om me uit te dagen denk ik want hij kan al vliegend en bijna ter plaatse een draai van 180° maken. Verder negeer ik hem gewoon wanneer hij weer eens naar me uithaalt vanaf de speelstandaard en dit blijkt wel vruchten af te werpen, het gebeurt nog zelden. Ik houd dan wel even mijn adem in want hij kan me dan zo zonder problemen een hap uit mijn oor halen als hij wil. Verder heeft hij al heel veel geleerd, vooral hoe me om de tuin te leiden. Maar goed. Uit zijn kooi komt ie enkel wanneer hij op de zitstok naast de kooideur zit. Hij moet dan op een stok opstappen en daarna op mijn vlakke hand. Heb hem dit geleerd zodat wanneer hij weer eens een buitje heeft mijn vel gevrijwaard blijft. Gelukkig wordt dit minder en minder. Maar hij is wel een slim kereltje en (soms) leergierig. Zo gaat hij op commando op mijn hand en weer terug op de standaard, hij vliegt ook reeds vanaf een korte afstand op mijn hand en terug en zijn laatste commando is zich draaien op de standaard. Hij kent voor alles zowel het verbale commando alsook de hand of vingerbeweging die hiervoor wordt gebruikt. Als beloning krijgt hij telkens het woord 'GOED' en/of een gepelde zonnepit. Na het afsluiten van elke trainingsessie krijgt hij een druif die hij netjes leegzuigt en dan de pel op de grond smijt. gelukkig is er altijd mijn stofzuigertje op 4 pootjes in de buurt die netjes alles opruimt.
Wel, heb geen moment spijt van die rooie aap. En alhoewel hij me dikwijls probeert te misleiden door net iets anders te doen (lees zijn zin te doen) dan wat ik hem vraag, zou ik mij geen leven meer kunnen voorstellen zonder hem. Kan ondertussen ook heel zijn lichaam aanraken zonder negatieve reactie, hij houd er zelfs van en de volgende stap zal dan het tuigje worden denk ik.
Vandaag is er een echte doorbraak. Hij vliegt, wandelt en lummelt overal achter me aan. Vanavond na het eten was het hek helemaal van de dam hij zit gewoon op schoot terwijl ik dit berichtje probeer in te tikken. Siddhartha heeft zijn stekje gevonden, ook achter de hond lopen en hem uitdagen om te spelen was vandaag echt wel een primeur.
Ik geef zoveel ik kan aandacht , minn. 2 uur per dag, waarvan minstens 1/2 uur training. De training is gespreid over de dag; 's morgens ong. 15 min., 's avonds dan nog 1 of 2 trainingssessies van 15 tot 30 min. afhankelijk van hemzelf want wanneer hij er geen zin in heeft, wel dan heeft het ook gewoon geen zin als je me begrijpt. Ik dwing hem tot niets, alles moet spontaan gaan en dat gaat lekker. Trainen in de namiddag heeft geen zin want dan heeft meneer siesta. Ik geniet met volle teugen van die rooie kip en eigenlijk ben ik ook heel benieuwd hoe het verder zal gaan, maar ik heb er wel vertrouwen in. We beginnen elkaar al goed in te schatten en hij weet precies hoe hij me om de tuin moet leiden en ja hoor, ik trap nog wel eens in zijn valletjes, al wordt het minder en als je dan zijn reactie ziet, zo van; "Drommels, hij heeft me door". Wel dan kan ik gewoonlijk niet anders dan ermee lachen want een kereltje is het wel hoor.
Wat betreft het trainen, Het is gewoon leuk om samen te werken met je dier. Je doorbreekt de verveling en stimuleert eigenlijk het natuurlijke gedrag. Tevens moet je elkaar leren respecteren en zowel voor jezelf als voor het dier duidelijke grenzen stellen voor hoever je kan gaan, dus ja, het berust op wederzijds respect. Ieder dier of papegaai is anders en dat moet je leren inschatten. Ik ben sinds mijn 13 bezig met allerhande dieren (houden, kweken), voornamelijk vogels en reptielen. Voor elke soort ging er telkens een hele studie vooraf over hoe die dieren leven en zich gedragen in de natuur en daarop baseer ik hoe ik de dieren ga houden en verzorgen en respectievelijk ook kweken. Heb zelf zo'n 15 jaar papegaaien gekweekt, wat vooraf ging door verschillende parkieten soorten. De papegaaien waren hoofdzakelijk Afrikaanse soorten, w. o. Grijzen en langvleugel papegaaien (geslacht Poicephalus). Was dan ook 1 van de eersten die met verschillende soorten kweekte in Belgie. Wil niet opscheppen maar in 2006 kreeg ik de tittel van eerste kweek in Belgie voor mijn natuurbroed Zwavelborst toekan (Ramphastos sulfuratus). Zoiets komt niet van zelf maar moet je een enorme inspanning en discipline voor aan de dag leggen. Ben tevens ook enkele weken in Afrika geweest om het gedrag van de Bonte boer in de natuur te bestuderen.
Ik heb nog niets van Monty Roberts gelezen, maar wel veel van Barbara Heindrich en Steve Martin, beiden gerenommeerde dieren trainers in de USA. Als je Engels kan, zeker aan te raden. Tevens volgde ik enkele jaren terug een weekend cursus in Engeland over gedrag en papegaaien training. Hoop ook in de nabije toekomst naar de US te gaan voor een 2 weken durende cursus over dit onderwerp. Voor het training gebruik ik de kennis die ik door de jaren vergaarde en zal enkel met mijn dieren werken wanneer zij daar zin in hebben. dit noemt mijn in het Engels 'training trough possitive reinforcement. Eén van de belangrijkste aspecten hierbij is wel dat je het natuurlijke gedrag van de bepaalde soort moet kennen of begrijpen. Een Ara is voor mij nieuw, grijzen heb ik bij tientallen een basis opvoeding gegeven, vooraleer ze bij me vertrokken.
Dit trainen is wel een aparte tak van de hobby maar echt niet zo moeilijk als je, je dier begrijpt. Tevens zijn er geen vaste regels, wel een basis want elk individu is anders qua karakter en daar moet je zelf je conclusies uit trekken. Een basis training vind ik voor alle tamme papegaaien belangrijk omdat het de omgang met je dier een stuk veiliger maakt. Je leert zo je compagnon inschatten en vermijd grotendeels ernstige ongelukken. Zeker voor de grotere soorten heel belangrijk.
Ik hou dagelijks een duidelijke agenda bij over wat er die dag allemaal gebeurt is en wat wel of niet ging, ook noteer ik hierbij de reacties van ons beiden en als ik dat eens overloop vind ik gewoonlijk wel waar het eventueel fout ging en waar ik zelf beter moet op letten. Voor elke actie is er een reactie en dat laatste lok je gewoonlijk zelf uit. Dus wanneer het fout ging is het meestal jouw fout en niet die van het dier. Even een voorbeeld; Vanavond gaf ik om welke reden dan ook een verbaal commando en een handsignaal voor een ander commando. Stom van mij. Ik zag aan Siddhartha dat ik een fout maakte. Hij bekeek mijn hand en dan mij net alsof hij me duidelijk wou maken van; "Hé, wat wil je nu, ik begrijp er niets van!". Nadat ik het commando terug gaf met het juiste teken deed hij dit onmiddellijk juist. Hij werd dan ook enorm beloont. En dit is de juiste mannier voor het opvoeden van je gevleugelde vriend. Maakt niet uit tot welke soort hij/zij behoort, al is de één wat sneller of intelligenter dan de ander.
Ben ook bezig met een boekje te schrijven over het hoe en waarom maar dat zal nog wel even duren voor het af is. Er staat voor volgend jaar ook nog een lezing over het onderwerp op mijn agenda, maar plaats en datum staan nog niet vast. M'n rooie kip (eigenlijk een varken) is net naar bed. Had het vandaag erg druk. Buiten knuffelen en aanvliegen en heeeeeel veel aandacht trekken had hij er deze avond echt de pest in. Door omstandigheden heb ik op dit moment 3 kittens bij me van zo'n 5 weken oud. Deze worden nog met de fles gevoed en vragen dus ook veel aandacht en hier heeft hij echt de pest van in. Telkens wanneer die kleintjes om eten miauwen (om gek van te worden) reageert hij met luid krijsen, wat ik stellig negeer (moet dan echt wel op m'n tanden bijten want hij gaat dan ook volle kracht en is oorverdovend). Dan wil meneertje ook geknuffeld worden en komt bij me op schoot. Is er natuurlijk ook nog mijn hondje (Engels cockertje) dat ook wel een deel van de aandacht wil en dat is dan helemaal niet naar Siddhartha's zin. Terwijl mijn ene hand de rooie kroelt, en de andere de hond, haalde hij dan met regelmaat naar de hond uit en gebruikte haar neus alsof het een toeter was en die stomme hond vond het dan nog leuk ook. Gelukkig vloeide er geen bloed maar druk was het wel vanavond. Wat zal het morgen weer wezen. Want meneertje is helemaal thuis en probeert ook alles met zijn kleine bekkie uit. Zo zijn de treden van de trapjes op de speelstandaard al bijna allemaal gesneuveld en kunnen deze al worden vervangen. Overmorgen naar een vriend want die heeft weerom een deel van zijn wilgen voor me gesloopt zodat er weer versnippert kan worden.
Hij ziet er dan misschien wel mooi uit maar eigenlijk ben ik voor de groenvleugel gegaan vanwege het zachte, rustige karakter. Maar deze kun je wel vergelijken met het gedrag van een blauwgele hoor. Is zeer nieuwsgierig, heel vergevingsgezind, een echte speelvogel, kort weg een helse rakker. Als ik de ouders niet had gezien zou ik denken dat Frank of Angelique me een geschilderde blauwgele hadden meegegeven (haha). Hij is ondertussen al weer wat forser geworden en gegroeid. Tevens wil die bengel ook moeilijk eten als ik er niet ben maar als ik er dan ben begint hij onmiddellijk in zijn etensbak te graven en waar hij geen zin in heeft, wel dat vliegt dan in het rond alsof het confetti is, leuk hoor.
Vandaag was weer een gezellige dag samen. De 'kleine rooie' had er weer helemaal zin in. Daar ik afgelopen week nogal laat moest werken kwam hij 's avonds eigenlijk pas na achten uit zijn kooi, en dat was niet leuk dus deed ie gewoon zijn zin nadat we altijd eerst de geleerde commando's even oefenden. Vandaag maakte hij kennis met zijn harnas. Nadat hij er zo'n kwartiertje mee had gespeeld werd het kopstuk over z'n hoofd gedaan en wanneer hij daar niet meer zenuwachtig van werd, ging ook de rest van het harnas over de vleugels. Dit werd een 5 tal keer herhaalt waarna het weer netjes werd opgeborgen. Morgen nog maar even aan doen zodat hij er aan went. Ter verduidelijking; ik heb het 'Aviator' harnas. Verder was hij in een echte knuffelbui. Dus dan maar een ander experiment. Ik heb de docu-DVD, 'The real macaw' van de BBC, jullie kennen hemwel (met die scène van die 2 blauwgele kapoenen in de huiskamer). Terwijl ik toch niet veel anders kon doen dan men kipje overal kroelen stak ik deze in de DVD speler en keken we er samen naar. Aanvankelijk reageerde hij niet echt, maar wanneer hij een familie groenvleugels zag aankomen vliegen, besloot hij zich bij de groep aan te sluiten en vloog mee, nou ja enkele rondjes door de huiskamer en dan weer terug op mijn schoot en verder kroelen. Zo ging het de hele DVD door. Gek dat hij er toch op reageerde. Ik was altijd geleerd dat papegaaien geen Tv-beelden konden onderscheiden. Blijkbaar had ik het dan toch niet aan het rechte eind.
Zal maar weer ophouden want meneer begint weer met noten te gooien en de hond wordt veel te dik en dat stofzuigertje kan ik niet even leeg maken. |
